Klinknageltang ingesteld in test 2022

Voor onze praktische test gebruiken we twee metalen platen die we plat op elkaar bevestigen. We beginnen met de kleinste klinknagels. De eerste stap is het boren van een geschikt gat. Hiervoor gebruiken we de grootste boor die op de klinknagel volgt. In dit geval is dat de 2,5 mm boor voor de 2,4 mm klinknagel. De boor is scherp en heeft een goede concentriciteit. Na korte tijd wordt met een standaard accuschroevendraaier een geschikt gat door beide bladen geboord.
Het bijpassende mondstuk wordt nu in de kop van de popnageltang geschroefd. De hele bevestiging aan de punt van de popnageltang kan worden aangepast door eraan te draaien. Indien nodig kan het verstelmechanisme worden gebruikt om het inschroeven van het mondstuk te vergemakkelijken.
De klinknagel kan nu in de tang worden gestoken met de klinkdoorn eerst. De klinknagelsteel die uit de kop van de tang steekt, wordt in het geboorde gat geleid. Dit is een groot voordeel van de popnageltang, omdat de achterkant van het gat hiervoor niet toegankelijk hoeft te zijn. In tegenstelling tot een verbinding met een schroef en moer, is het niet nodig om tegen de achterkant van het gat te houden. Klinken is daarom ook geschikt voor verbindingen die maar aan één kant toegankelijk zijn.
De volgende stap is het samendrukken van de tang. De aanslag van de tang wordt meestal bereikt voordat het klinkproces is voltooid. De tang wordt opnieuw geopend en nogmaals samengedrukt. De procedure wordt herhaald totdat de klinknageldoorn afbreekt. Het proces is dan voltooid. Bij dunne klinknagels is de kracht van één hand voldoende. In de praktijk is het echter raadzaam om beide handen te gebruiken. Wanneer de doorn van de klinknagel afbreekt, gaat er een ruk door de tang. Hierdoor kan de kop van de tang gemakkelijk over het oppervlak van de te verbinden voorwerpen glijden. Als het oppervlak gevoelig is, kan dit krassen veroorzaken. Dit risico wordt echter aanzienlijk verkleind door een tweede hand te gebruiken.
De twee metalen platen zijn al stevig bij elkaar gehouden met de eerste klinknagel. Ze liggen direct op elkaar en de geklonken verbinding drukt de twee panelen tegen elkaar zonder spleten. Een tweede klinknagelverbinding is nodig om de twee platen tegen verdraaien te beschermen.
De andere maten zijn ook getest. Het boren lukt net zo goed als bij de kleine diameter. Uit de test blijkt dat hoe groter de klinknagel, hoe meer kracht er nodig is om de tang te bedienen. Voor de grotere klinknagels zijn beide handen nodig. Verder zijn er geen verschillen in hantering. De diepte van de te verbinden voorwerpen is beperkt. Het verbinden van twee 3 mm dikke panelen van hardschuim lukte niet in onze test; de totale dikte van beide panelen is met 6 mm te groot voor de klinknagels. De klinknagelset is daarom vooral geschikt voor het verbinden van dunne panelen of voorwerpen met een dunne buitenhuid. Deze kunnen echter zeer stabiel en gemakkelijk worden verbonden.
In afgewerkte staat verschillen de koppen van de klinknagels aan beide kanten van de verbinding. De kant aan de voorkant die naar de tang gericht is, is breed en plat, terwijl de kant aan de achterkant smaller en hoger is. In het geval van de 4,8 mm klinknagel resulteert dit bijvoorbeeld in een breedte van 10 mm en een hoogte van 1,5 mm aan de voorkant en een breedte van 6 mm met een hoogte van 4 mm aan de achterkant. De kleinere klinknagels zijn ook navenant kleiner bij het verwerken. Terwijl de voorkant bijna puntsymmetrisch is, is de achterkant licht ongelijk.
Over het algemeen maakt de klinknageltang zijn belofte waar. De klinknagels kunnen betrouwbaar en precies worden gezet. De gemaakte verbindingen zijn stabiel en de voorkant is ook zeer gelijkmatig en visueel aantrekkelijk.